Ja zeggen aan God?

Hoe kijken we vandaag naar de Kerk? Het is sterker dan onszelf: we zien vooral wat er niet meer is. Of we zoeken wat ‘nog’ bestaat en proberen dat zo lang en zo goed mogelijk in stand te houden. Doen we daarmee recht aan de zending van de Kerk? Misschien moeten we de vraag durven omkeren. Wat wil God ons zeggen door de veranderingen die wij meemaken in Kerk en samenleving? Welke nieuwe kansen legt Hij open, niet bij de buren maar juist bij ons? Waartoe daagt Hij ons vandaag uit, als wij zijn leerlingen willen zijn?

Je kan geen krant openslaan of je treft artikels en beschouwingen aan over té hoge werkdruk en de vele burn-outs. Gegarandeerd krijg je er ook een reeks tips bij hoe je daar best mee omgaat of hoe je ze kan voorkomen of bestrijden. Ook binnen de pastorale context ligt deze bedreiging voortdurend op de loer. Werken in de pastoraal is in de huidige tijd geen simpele opdracht. Hooggespannen verwachtingen en complexe taken vragen een grote draagkracht, flexibiliteit, integriteit en diepgang van de pastor. Een jonge pastoor verwoordde het letterlijk als volgt: “Soms heb ik het gevoel dat ik superman moet zijn, ik moet in alles goed zijn.” De belangrijke vraag hierbij is: hoe blijft een pastor staande binnen die veelheid aan uitdagingen en verwachtingen? Waar wordt zijn/haar draagkracht gevoed? Wie zorgt voor de pastor? Hoog tijd om even te kijken hoe het staat met de zelfzorg van de pastor.